Vakantie 2011

Op de heenreis  was het veel  Stau en Umleitung, had een TomTom geleend, deze was echter niet ge-updated. Gelukkig was de receptie nog open om 8 uur s’avonds en konden we vrij snel  onze onderkomen betreden. Het was er eentje van het Type MH=MobileHome=Stacaravan, maar dan wel met overdekte veranda, airco, flatscreen, oven, magnetron en muziekinstallatie.  Het was een leuk LandalPark en het weer was over het algemeen prima. De omgeving was perfect voor fietsers.

Langs de Saar lag aan beide kanten een fietspad en er was geen hoogteverschil. In Kell am See en omgeving waren veel fietsvriendelijke paden, met duidelijke bewegwijzering en op de normale wegen was het niet heel erg druk, hier kwam je wel eens een bordje tegen die een stijgingspercentage aangaf van 10%, 14% en voor de echte liefhebber zelfs 17%. Ik heb op een ochtend een fietstocht gedaan waar in naar het hoogste punt de Teufelskopf ben gefietst, hier moest ik van de 24 versnel- lingen toch de lichtste gebruiken. Daarnaast kreeg ik door mijn toename in gewicht en mijn afname in conditie, plus daarbij de koperen ploert die op m’n kop scheen, wel zoiets  van waar ben ik mee bezig toen ik eerder de Rösterkopf opfietste.

De kinderen konden s’ochtends vaak een uurtje knutselen in het Bolloclubhuis. Daarnaast vermaakten ze zich prima in het indoorspeelparadijs, ook de speeltuinen buiten vonden ze erg leuk. Het zwembad was niet heel groot maar prima voor ons, de badmeester moest je geen ruzie mee zoeken,  leek  heel erg op Bud Spencer http://nl.wikipedia.org/wiki/Bud_Spencer.  In dit indoorspeelparadijs kon je ook gewoon maaltijden en drankjes  uit het restaurant bestellen. Na een maaltijd werden we ineens overvallen door een nep-Elvis, je kon zelfs verzoeknummers aanvragen, toen hij met hij twee zoetsappige nummers achter elkaar zou doen, was het echt tijd om te vluchten. Er was ook nog een stuwmeer dat grensde aan het park, hier mocht je helaas niet in zwemmen, Dionne is er wel in gevallen.  

Onze fietstocht van Kell am See naar Trier viel echter in het water. De route liep over oud treinspoor, dat was geasfalteerd en een constant dalingspercentage kende van zo’n 2%. Na eerst een tijdje i n het cafe te hebben doorgebracht zijn we toch maar verdergegaan. Helaas begon het wederom te regenen en stonden we een kwartier onder een klein afdakje. De daarop volgende droge periode was van korte duur, onder een brug stonden we later lekker droog. Tegen die tijd had Hetty het helemaal gehad, mede door het gedonder en gebliksem. Nadat ze veilig in een restaurant zaten, ben ik verder gefietst om de auto vlak bij Trier op te halen, die had ik daar in de ochtend heengebracht.   



De volgende dag hebben we auto weer vlak bij Trier neergezet en hebben  we het laatste stukje op de fietst gedaan. Hier de bekende Porte Nigra bekeken, een rondrit in een toeristentreintje (hadden we de kinderen beloofd) en ijsje en dat was Trier. Hetty zou er wel willen wonen . 

De laatste dag, had ik nog maar net de kinderen extra ingesmeerd, vond de zon wel heel uitbundig schijnen, werden we getrakteerd op een portie hagelstenen van formaat.  Na de bui zijn we om een uurtje of  vijf vertrokken en reden zonder stau en umleitung  snel zu hause. 

Vakantie 2010

We gaan vrijdag op vakantie. Hier volgt een verslag van 2010:

Ken je het verhaal van die familie die op vakantie ging?

Ze gingen wel, na heel wat voorbereidingen zoals: Het aanvragen van ID-kaarten, ze gingen naar het buitenland, jawel helemaal naar Deutschland. Eerst nog op de pasfoto. Gertjan had nog wel een pasfoto, deze, werd door de gemeente afgekeurd, hij lachte teveel. Vervolgens een reisverzekering via internet proberen af te sluiten, de website liep echter tot 3 maal toe vast. De volgende dag dan maar samen met Dionne op de fiets naar De Friesland Zorgverzekeraar. Daar begonnen ze over pechhulp, thuis de polis van de ANWB uitgebreid voor pechhulp in het buitenland. Zaterdagavond de vriezer ontdooit, de auto ingepakt, wat een spul sleep je mee, waaronder een fietskar voor 2 kinderen  en 2 fietsen met kinderzitjes. Verbazingwekkend dat dit allemaal in een driedeurs Audi A3 past. De reis van zo’n 600 km ging best wel goed, de kinderen waren aardig rustig. Het laatste stuk hadden we last van een Umleitung i.v.m. wegwerkzaamheden. Ze waren helemaal niet aan het werk, de bijbehorende flitskasten waren helaas wel in werking.  De camping lag op een heuvel van 330 meter hoogte, waar je zigzaggend via een aantal haarspeldbochten (10% stond op het  bordje) boven kwam. De stacaravan was schoon en behoorlijk nieuw, echter wat kleiner dan we waren gewend. Het was een leuk Landalpark  met genoeg faciliteiten, de kinderen zijn elke ochtend zo’n beetje wezen knutselen in het Bollo-clubhuis. s’avond nog een halfuurtje disco, genoeg lol voor de dames. De 5 mei viering was een lauwe bedoening. Hetty heeft een paar keer aangegeven dat ik m’n taalgebruik in het duits moest aanpassen, ze was bang dat de kinderen bepaalde uitdrukkingen over zouden nemen. Saarburg en umgebung was ook best leuk, mooie vlakke fietspaden langs de Saar die in Trier samengaat met de Moezel. Zelf heb de beklimming naar de camping een keer op de fiets gedaan, dit had wel wat Alpe d´Heuz-achtigs, in iedergeval niet geschikt om met fietskar te doen. Deze 18 minuten inspanning moest ik de volgende dag bekopen met griepachtige verschijnselen, beroerd, koorts, hoofpijn en braken. Na anderhalve dag, gestrekt gelegen te hebben, kon ik met mbv de nodige pijnstillers weer onder de levenden begeven, uiteindelijk kon ik zelfs de rodelbaan zonder maagomkering doorstaan. De volgende dag in de stoeltjeslift naar Saarburg om daar de toerist uit te hangen rond de waterval. Overdag was het niet echt warm, maar s’ nachts was het ronduit koud (zeker niet boven de 2 graden). We hadden de jas aan op bed. Een weersverwachting van 2 dagen regen, een verstopt toilet, een wegens dubieuze waterkwaliteit gesloten zwembad, was voor ons genoeg. Wir gehen zu hause, lekker warm thuis en veel (speel)ruimte. Konden we Dionne haar verjaardag ook gewoon vieren.Al met al veel geld uitgegeven in korte tijd, het behoorlijk koud gehad en blij dat we weer thuis zijn.  Over een paar dagen hoop ik van m’n stijve nek af te zijn.